تاثیر آموزش مستقیم بر پیشرفت توانش کاربردی " درخواست نمودن" در فراگیران سطح متوسط جها دانشگاهی کرمانشاه

توانش کاربردی بعنوان منابع زباشناسی موجود در یک زبان تلقی می شود که ما در درک توانش های گفتاری و دانش مرتبط با آن یاری می رساند. چامسکی توانش کاربردی را ارتباط زبان با محیط و کاربرد زبان در آن محیط معرفی می کند. زبانشناسان و متخصصین زبانشناسی زبان را یک پدیده اجتماعی می دانند. در واقع، رویکرد ارتباطی بعنوان یکی از مهمترین رویکردها در تاریخ آموزش و یادگیری زبان قلمداد شده است. یادگیری و آموزش زبان از رویکر گرامر محور به سمت و سوی ارتباطی سوق داده شده است که به نوبه ی خود بر کاربرد صحیح زبان در آن بافت تاکید می کند. این مقاله به بررسی تاثیر آموزش بر فرآیند یادگیری توانش کاربردی "درخواست کردن" در میان زبان آموزان ایرانی پرداخته است. از آنجایی که فرآیند معمولی یادگیری ممکن است بسیار به طول بیانجامد و از آنجایی که تاثیر آموزش را بر یادگیری توانش های کاربردی نمی توان نادیده گرفت، محقق بر آن بود تا دریابد کدام یک از شیوه های آشکار یا ضمنی این یادگیری را سرعت می بخشد. در راستایانجام این تحقیق از شیوه ی کمی استفاده شد که برای این منظور از یک پیش آزمون جهت سنجش سطح دانش زبانی زبان آموزان، تدریس عملی و سپس یک پس آزمون جهت سنجش میزان تغییرات استفاده شد. برای پیش آزمون و پس آزمون از تست سنجش کلام استفاده شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق حاکی از آن است که آموزش صرف نظر از نوع صریح یا ضمنی آن یادگیری توانش کاربردی زبان آموزان را تسریع می بخشد.